Η χαρά είναι μία. Όταν λες πως έχεις πολλές χαρές, τότε δεν ξέρεις τί είναι η χαρά. Μπορείς να μιλάς για ηδονές, μπορεί να μιλάς για τις αποκαλούμενες στιγμές ευτυχίας σου, οι οποίες δεν είναι πραγματικές στιγμές ευτυχίας, αλλά απλώς και μόνο στιγμές λιγότερης δυστυχίας. Ένας άνθρωπος είναι πολύ δυστυχισμένος. Ύστερα, μια μέρα, αισθάνεται λιγότερο δυστυχισμένος και λέει "Είμαι πολύ ευτυχισμένος!" Αυτό είναι απλώς σχετικό.
Το μόνο που γνωρίζει είναι μερικές στιγμές έντονης δυστυχίας και ανακούφισης από αυτήν. Μπορείς να το παρατηρήσεις και στον εαυτό σου. Ξέρεις ποιά είναι η πραγματική γεύση της ευτυχίας; Ίσως απλά έχεις γνωρίσει διάφορα στάδια δυστυχίας. Άλλες φορές είναι ανυπόφορη, άλλες φορές υποφέρεται.
Μέσα από τον έλεγχο μπορείς να την υπομείνεις. Μπορείς να κινείσαι ανάμεσα στα στάδια και επίπεδά της. Αλλά όμως, όταν έχεις γνωρίσει τί είναι πραγματικά η ευτυχία, τότε δεν έχεις πια καμία ανάγκη να είσαι δυστυχισμένος, επειδή τότε έχεις το κλειδί.
Μπορείς όμως. Να ανοίξεις αυτή την πόρτα, οποιαδήποτε στιγμή αποφασίσεις εσύ. Αν όμως δεν μπορείς να την ανοίξεις αυτή την πόρτα, απλώς δείχνει πως δεν έχεις το κλειδί. Μερικές φορές ο δρόμος είναι σκοτεινός και δεν μπορείς να δεις καθόλου. Μερικές φορές βλέπεις θαμπά. Αν γνωρίζεις τί είναι το Φώς, τότε ξέρεις πώς είναι να βλέπεις με διαύγεια.
*