Διαίσθηση, Σεβασμός, Παρατήρηση
Η χρήση των βοτάνων ως θεραπευτικών εργαλείων δεν αποτελεί ανθρώπινο επίτευγμα. Δεν ανακαλύφθηκε από το ανθρώπινο είδος. Συναντιέται ως συμπεριφορά επιβίωσης σε όλα τα έμβια όντα και ιδίως στα ζωικά είδη. Αν κανείς συνειδητοποιήσει αυτήν την αλήθεια κατανοεί ότι για να μπορέσει να προσεγγίσει την πραγματικότητα των βοτάνων δεν δικαιούται να χρησιμοποιήσει κανόνες θεσπισμένους από την ανθρώπινη λογική. Πρέπει να ανατρέξει σε άλλες βαθύτερες μορφές ενέργειας, όπως της διαίσθησης και του ενστίκτου, που υπάρχουν μέσα μας και μας συνδέουν άρρηκτα με τον φυσικό κόσμο. Μόνο αν κανείς εμπιστευτεί τις φυσικές αυτές πηγές γνώσης θα μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει την φύση των βοτάνων και το μεγαλείο της Βοτανοθεραπείας.
Η δεύτερη προϋπόθεση για να κατανοήσει κανείς τα βότανα είναι να τους αποδώσει την ιερότητα και το σεβασμό που δικαιούνται ως έμβια όντα. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πραγματική τους φύση πρέπει να εντρυφήσουμε στις ιδιαίτερες συμπεριφορές που το καθένα αναπτύσσει προκειμένου να ανταπεξέλθει στον αγώνα στης επιβίωσης. Τα βότανα δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις δικές μας νοσηλευτικές ανάγκες. Υπάρχουν για δικούς τους λόγους. Αν δείξουμε την διάθεση να κατανοήσουμε μέσα από σεβασμό και ταπεινότητα τους λόγους για τους οποίους υπάρχουν, τότε απλόχερα θα μας προσφέρουν τις πολύτιμες θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Τα εφόδια λοιπόν τα οποία χρειάζονται στο μεγάλο αυτό ταξίδι της βοτανοθεραπείας που σημειωτέον μπορεί να έχει αρχή, αλλά δεν έχει τέλος… είναι: εμπιστοσύνη στην διαίσθηση μας, σεβασμός στις οντότητες των βοτάνων, παρατήρηση και μελέτη των συμπεριφορών που αναπτύσσουν προκειμένου να επιβιώσουν. Αν κανείς διαθέτει τα τρία αυτά στοιχεία τότε αργά ή γρήγορα τα ίδια τα βότανα θ’ αρχίσουν να του αποκαλύπτουν τις δικές τους μυστικές γνώσεις.
Τόσο στην Κινέζικη, όσο και στην Αρχαία Ελληνική Ιατρική η σχέση με τα βότανα οικοδομείται πάνω σε αυτές τις τρεις προϋποθέσεις: Διαίσθηση, Σεβασμός, Παρατήρηση.
Βότανα – Ασθενείς - Τοξικότητα των βοτάνων.
Μια αντίληψη που πρέπει να αλλάξει.
Η χρήση των βοτάνων ως θεραπευτικών εργαλείων, απ’ όλα τα έμβια είδη και τον άνθρωπο, εντάσσεται μέσα στα πλαίσια της διατροφής. Η διατροφή δε, σε κάθε έμβιο είδος κατευθύνεται από το γευστικό και οσφρητικό ένστικτο, το οποίο επικοινωνεί με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ξεχωριστού ατόμου. Έτσι όταν η κατσίκα, μετά τον τοκετό, επιλέγει να φάει μεγάλες ποσότητες φασκόμηλου (το φασκόμηλο είναι ένα βότανο το οποίο διαλύει τα πήγματα του αίματος στην μήτρα και βοηθά στην αποβολή του πλακούντα και τον καθαρισμό των λοχίων μετά τον τοκετό) το κάνει γιατί το γευστικό και οσφρητικό της ένστικτο την κατευθύνει σ’ αυτήν την τροφή.
Η πληροφορία αυτή πρέπει να ληφθεί ιδιαιτέρως υπ’ όψη τόσο από τους θεραπευτές που χρησιμοποιούν βότανα, όσο και από τους ίδιους τους ασθενείς που πρόκειται να καταναλώσουν βότανα. Αν θέλουμε να εκπαιδεύσουμε τους ασθενείς σε μια καινούρια αντίληψη, περί της έννοιας της θεραπείας, οφείλουμε να τους διαβεβαιώσουμε ότι το μόνο που μπορούν να εμπιστεύονται, το μόνο που μπορεί να τους οδηγήσει με ασφάλεια στην θεραπεία είναι το ίδιο τους το σώμα. Η αντίληψη της Δυτικής Ιατρικής ότι το χημικό φάρμακο είναι ούτως ή άλλως δυσάρεστο για το σώμα και ότι οι παρενέργειές του είναι δεδομένες και απλά αντιμετωπίζονται από άλλα φάρμακα απέχει πολύ από την αλήθεια της θεραπευτικής. Ο τρόπος σκέψης των σημερινών ασθενών, διαμορφωμένος από τις σύγχρονες Ιατρικές αντιλήψεις, είναι ότι πρέπει να πάρω οπωσδήποτε το φάρμακο για 10 μέρες κι ας μου φέρνει ναυτία, (θα πάρω ένα αντιεμετικό) κι ας μου φέρνει πόνο στο στομάχι, (θα πάρω ένα Zantac) κι ας μην έχω καμία ένδειξη θεραπείας. Σαφώς και αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λάθος, σαφώς και αυτός ο τρόπος σκέψης δεν προωθεί την υγεία, σαφώς και αυτός ο τρόπος σκέψης δεν ευνοεί την επικοινωνία με το σώμα. Αυτός ο τρόπος σκέψης από τα χημικά φάρμακα έχει μεταφερθεί και στα βότανα.
Οι ασθενείς πρέπει ν’ αποκτήσουν εμπιστοσύνη στο σώμα τους, πρέπει να επικοινωνήσουν με το γευστικό και οσφρητικό τους ένστικτο, πρέπει να αισθανθούν τι χρειάζεται το σώμα τους! Για να θεραπευτούν πρέπει να απευθυνθούν στο Θεό μέσα τους! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όλοι οι άλλοι τρόποι, υποκλέπτουν ενέργεια προς ίδιον όφελος. Είτε πρόκειται για ιατρικές αυθεντίες, είτε πρόκειται για το ίδιο το σύστημα λειτουργίας της Ιατρικής στο σύνολό της, αποσκοπούν στην υποκλοπή ενέργειας από τους πάσχοντες, όταν τους απομακρύνουν από την μοναδική πηγή θεραπευτικής ενέργειας, τον ίδιο τους τον εαυτό.
Τώρα λοιπόν που το ενδιαφέρον των ανθρώπων για τα βότανα αναζωπυρώνεται θα πρέπει να επανατοποθετηθεί σε μια σωστή βάση. Τα βότανα είναι καλά επειδή το οσφρητικό και γευστικό μου ένστικτο αγάλλεται όταν τα βάζω στο στόμα μου και το κορμί μου αισθάνεται την ευεργεσία. Αυτό είναι το μόνο κριτήριο. Αν το σώμα μου, αν το ένστικτό μου, με απωθεί από κάποια τροφή, από κάποιο βότανο, ας λένε ότι θέλουν οι υπόλοιποι, εγώ το ένστικτό μου θα ακολουθήσω. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να χρησιμοποιεί κανείς τα βότανα. Όλοι οι άλλοι είναι επηρεασμένοι από τον σύγχρονο τρόπο Ιατρικής σκέψης.
Η αλήθεια είναι ότι για να μπορέσει κανείς να εμπιστευθεί το σώμα του θα πρέπει να το απαλλάξει από την τοξική ενέργεια που ενδεχομένως το έχει φορτώσει κατά την διάρκεια περιόδων άγνοιας και αμεριμνησίας. Όμως ακόμα και στην περίπτωση που το σώμα είναι φορτωμένο με τοξική ενέργεια είναι καλύτερα να επιδιώξουμε να επικοινωνήσουμε με αυτό, από το να προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε κάποιες «αυθεντίες».
Στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας προκύπτει κι ένα άλλο πολύ σημαντικό ζήτημα σχετικά με την φύση των βοτάνων. Υπάρχουν τοξικά βότανα; Υπάρχουν βότανα επικίνδυνα για την Δημόσια Υγεία από τα οποία «κάποιοι» θα πρέπει να μας προστατεύσουν;
Σαφώς και δεν υπάρχουν τέτοια βότανα! Υπάρχουν άνθρωποι τοξικοί και επικίνδυνοι για την Δημόσια Υγεία από τους οποίους ούτως ή άλλως κανείς δεν μπορεί να μας προστατεύσει, παρά μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός! Βότανα τοξικά δεν υπάρχουν! Αν κανείς στηρίζεται στο ίδιο του το σώμα, στις αισθήσεις του ξέρει τι είναι εκείνο που τον ωφελεί και τι είναι εκείνο που τον βλάπτει. Ξέρει επίσης ότι εκείνο που ωφελεί τον έναν μπορεί να βλάπτει τον άλλο. Η ίδια ποσότητα από το ίδιο βότανο που χαροποιεί και ευφραίνει τον έναν θλίβει τον άλλον. Αυτά, ο άνθρωπος που επικοινωνεί με το σώμα του και εμπιστεύεται τον εαυτό του, τα ξέρει και τα χειρίζεται. Άρα λοιπόν μέσα από την επικοινωνία με το σώμα μου, ξέρω και τι είναι τοξικό ή όχι. Ας μην το ‘χω ξαναδεί, ή ξαναμυρίσει στην ζωή μου.
Ο Δάσκαλός μου Liu Gongwang βαθύς γευσιγνώστης και γνώστης βοτάνων, όταν ήρθε στην Ελλάδα έβαζε τα πάντα στο στόμα του, μύριζε κάθε φυλλαράκι ή μικροσκοπικό χόρτο. Μέσα απ’ αυτήν την διαδικασία ανακάλυπτε την ενέργεια του τόπου, την συγγένεια με τις δικές του προγονικές ενέργειες, την αποδεχόταν ή την απέρριπτε. Αυτός είναι τρόπος για ν’ ανακαλύπτει κανείς τον εαυτό του και την αλήθεια γύρω του. Αυτός είναι ο τρόπος για ν’ ανακαλύπτει κανείς τα βότανα και τις θεραπευτικές τους δυνάμεις.
Δρ. Αλέξανδρος Τηλικίδης
Ολιστικός ιατρός, βοτανοθεραπευτής, βελονιστής,
Ιδρυτής της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής & Κινέζικης Ιατρικής
Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ.Αλέξανδρου Τηλικίδη: Κινέζικη Βοτανοθεραπεία, Βότανα και Συνταγές, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής.
